Rozdział 2

Wróciłam do domu około ósmej wieczorem.

Wzięłam szybko gorący prysznic po czym poszłam do swojego pokoju.

Po chwili usłyszałam pukanie do drzwi. 
Odwróciłam się w ich stronę i zobaczyłam mamę.

- Wizytę masz umówiona jutro o 14. U doktora Horana.
- Mhm - mruknęłam kładąc się do łóżka. 
- Dobranoc - powiedziała gasząc światło i zamykając za sobą drzwi.

Nie odpowiedziałam.

Nie chciałam tej wizyty u ginekologa ale nie miałam wyboru. Mama prędzej czy później wysłałaby mnie tam siłą.

Ta kobieta jest zdolna do wszystkiego.

***

Obudziłam się około godziny 10:00.
Przeciągnęłam się ziewając leniwie po czym wstałam i wyszłam z pokoju udając się do kuchni gdzie spotkałam mamę.

- Cześć - mruknęłam przecierając oczy.
- Dzień dobry. - Powiedziała uśmiechając się.

Po nie długiej chwili położyła na stół talerz pełen tostów z żółtym serem i kubek kakao.

Zjadłam wszystko i dziękując odeszłam od stołu.

Poszłam do łazienki i pozbywając się piżamy weszłam pod prysznic.

Umyłam włosy swoim ulubionym waniliowym szamponem i dokładnie ogoliłam te wszystkie miejsca w które niestety będę miała zaglądane.

Wyszłam z kabiny owijając się puchatym kremowym ręcznikiem. 
Rozczesałam porządnie włosy i je wysuszyłam.

Zrobiłam delikatny makijaż składający się tylko z delikatnych kresek i pomalowania ust delikatnie różową pomadką.

Wyszłam z łazienki udając się do swojego pokoju. 
Zamknęłam drzwi i z szafy wyciągnęłam zwykłą białą bieliznę, czarne leginsy, fioletowy t-shirt z czarnym nadrukiem po czym założyłam wszystko na siebie i wyszłam z pokoju.

Moje wkurzające ciemno brązowe włosy związałam w wysokiego, niechlujnego koczka.

Była godzina 13.
Musiałam już wychodzić jeśli chciałam zdążyć na czas. 
Szczególnie, że klinika znajduje się w centrum miasta a o tej godzinie w Londynie są straszne korki.

Założyłam swoją parke, czarne vansy i tego samego koloru torebkę. 
Włożyłam tam wszystkie potrzebne rzeczy i żegnając się z mamą wyszłam z domu.

Przystanek autobusowy znajdował się nie daleko.
Czekałam około pięciu minut zanim autobus przyjechał.

Tak bardzo się denerwuje...

***

Na miejscu byłam kilkanaście minut przed czasem. 
Podeszłam do recepcji za którą siedziała blondynka o idealnie prostych włosach sięgających do ramion. 
- Dzień dobry, byłam umówiona na wizytę u pana Horana. - powiedziałam zakładając pasmo włosów za ucho. 
- Nazwisko? 
- Moore.
- Tak. To pani numerek. - Podała mi karteczke z napisem 24. - Proszę poczekać w poczekalni. Pan Horan zaraz się panią zajmie. - Powiedziała posyłając mi ciepły uśmiech.

Podziękowałam i odeszłam.

Usiadłam w prawie pustej poczekalni i czekałam na swoją kolej.

Jeśli wcześniej byłam zdenerwowana to teraz byłam po prostu przerażona. 
Cała się trzęsłam i nie mogłam nic z tym zrobić.

Kolejne kobiety opuszczały poczekalnie a moje serce biło jak szalone.

Zaraz zejdę na zawał, przysięgam.

- Panno Moore? Pani kolej. - Powiedziała recepcjonistka.

O mój Boże!